Barda, Ximun elki da hamar orenetan : erran dü
bere etxekuer goizik ützültüko zela, ez hiruetan
beno berantago, ez beitzüan [beitzian] lagün hanitx Gotaineko
bestala joaiteko. Etxekoak kontent ziren horren entzütez bena
Ximunen hitzari ez ziren sobera fida.
Ohean sartü ondoan [ondun], akitürik beitziren zale loa
heltü zeien bena goizeko hiruetan, iratzarri ziren. Aita jeiki
zen eta Ximunen kanberara [kanbe'a] joan zen semia sartürik
zenez ikhustera. Ohea ez zen deseginik. Ordüan [ordin], kexü
arrajin zen bere emaztearen gana eta erran zeion :
" Haurra hori ez düzü
serius : ez da seküla sartzen erraiten düan [dian] bezala.
Zer denbora galtzen dü kanpoan ! " (=>zü)
"Gazte dük eta nahi dik profeitatü bestik bezala
; ez hadila kexa : zale jinen dük" ihardetsi zeion emazteak
(=>hi)
"Ez dizü hitzik haur horrek ; zer nahi erraiten diküzü
: maiteago dizü kanpoa etxea beno" (=>zü)
"Bena, zer ! ez[e'] hiz hihaur gazte izan ! Hire lagünek
kontatü diküae [dikie] zer bestak egiten zünütien
eta zer mozkorrak biltzen hütüan [hütian] hire gaztaroan"
(=>hi)
"Otoi ixil zite : gaüza horik igaranik beitdira. Orai,
zure semearen zain niagozü (zure semeari haidürü
niagozü)"(=>zü)
Bazakien ez zirela hortan haboro elestatü behar,
zainak ez gaizago ezarteko ! Ordüan [ordian], bakotxa, bere
ohe xokoan, ari zen pentsamentüka non [nun] ote egoiten ahal
zen semea eta beraz zer egiten züan [zian]. Hola egoiten ziren
luzaz loari eta semeari haidürü...
Hier soir, Ximun est sorti à 10 heures : il a dit qu'il reviendrait
tôt, pas plus tard que 3 heures, car il n'avait pas beaucoup
de copains pour aller à la fête de Gotein. Les parents
étaient contents d'entendre cela mais ils n'avaient pas trop
confiance à la parole de Ximun.
Etant allés au lit, comme ils étaient fatigués,
le sommeil leur vint vite mais à trois heures du matin, ils
se réveillèrent. Le père se leva et alla à
la chambre de Ximun pour voir si le fils était rentré.
Le lit n'était pas défait. Alors, le père fâché
revint vers sa femme et lui dit :
"Cet enfant n'est pas sérieux : il ne rentre jamais
comme il le dit. Quel temps il perd dehors !"
"Il est jeune et veut profiter comme les autres : ne te fâche
pas : il reviendra vite"
lui répondit sa femme
"Il n'a pas de parole cet enfant ; il nous dit n'importe quoi
! Il préfère l'extérieur que la maison"
"Mais, quoi ! tu n'as pas été jeune toi-même
! Tes amis nous ont raconté quelles fêtes vous faisiez
et quelles cuites tu attrapais dans ta jeunesse "
"Taisez-vous s'il vous plait : car ces choses sont passées.
Maintenant, j'attends votre fils "
Ils savaient qu'ils ne devaient
pas parler davantage sur cela, pour ne pas s'énerver plus
! Alors chacun dans son coin de lit pensait où donc pouvait
rester le fils et donc ce qu'il faisait. Ils restaient ainsi longuement
dans l'attente du fils et du sommeil...